Nieestetyczne białe łuski opadające na ramiona i plecy sprawiają, że nie czujesz się komfortowo w towarzystwie? Łupież to wstydliwy problem, z którym chociaż raz w życiu musiał się zmierzyć każdy z nas. Dolegliwość ta polega na nadmiernym złuszczaniu się naskórka i co ciekawe, owłosiona skóra głowy nie jest jedynym miejscem jego powstawania. Może występować także na skórze pokrywającej inne miejsca naszego ciała. Łupież biały, różowy, pstry, rumieniowy? Można wyliczyć kilka rodzajów tej dermatozy. Czym się różnią? Jak powstają? Czy istnieją skuteczne, domowe sposoby walki z łupieżem? O tym przeczytasz w poniższym artykule.
- Rodzaje łupieżu
- Najbardziej znany dręczyciel – łupież suchy
- Łojotokowy problem — łupież tłusty
- Łupież pstry – nie tylko na głowie?
- Łupież a wirus opryszczki
- Atopowcy podatni na łupież biały
- Męska odmiana?
- Łupież czerwony mieszkowy
- Domowe sposoby na łupież.
Rodzaje łupieżu
Łupież kojarzony jest zazwyczaj z białymi płatkami skóry na włosach. Jest to tylko jedna z odmian tego schorzenia. Łupież owłosionej skóry głowy może przybrać postać tłustego lub suchego. Ten ostatni to najłagodniejszy rodzaj. W przypadku łupieżu tłustego dodatkowo występuje silny łojotok. Choroba ta może prowadzić do łysienia. Oprócz wskaznaych powyżej odmian istnieją również takie rodzaje, które dotykają naskórka zlokalizowanego na innych częściach ciała. Należy do nich łupież pstry, występujący na skórze tułowia oraz łupież różowy Giberta, który wywoływany jest przez wirus opryszczki i zlokalizowany może być na całym ciele.
Oprócz tego osoby zmagające się z atopowym zapaleniem skóry mogą cierpieć na łupież biały, który pojawia się na twarzy (zwłaszcza na policzkach) oraz na kończynach (głównie w obrębie ramion, przegubów podkolanowych oraz łokci). Łupież może być wywoływany nie tylko przez drożdżaki i wirusy, ale także bakterie. Przykładem jest łupież rumieniowy, występujący w fałdach skóry, między palcami i w pachwinach. Zmiany chorobowe mogą dotknąć nie tylko naskórek. W przypadku łupieżu czerwonego mieszkowego ogniska występują w obrębie mieszków włosowych. Przybierają postać rogowaciejących grudek i rumieni na skórze głowy, twarzy, łokci, kolan, kostek i dłoni.
Najbardziej znany dręczyciel – łupież suchy
Ta odmiana łupieżu najczęściej zatruwa nam życie. W wyniku złuszczania naskórka w obrębie skóry głowy powstają szarobiałe łuski. Najczęściej zlokalizowane są na czubku głowy i na skroniach. Choroba ta sprawia, że włosy stają się wysuszone, bardziej łamliwe i podatne na uszkodzenia. Łupież suchy może występować także w okolicy brwi, powiek i policzków, jednak zdecydowanie częściej dotyka skóry głowy. W jaki sposób powstaje?
Jest to wynik uszkodzenia naturalnej bariery ochronne naskórka. Może to nastąpić poprzez nadmierne wysuszenie skóry środkami kosmetycznymi używanymi do pielęgnacji włosów. Szkodliwe działanie wykazuje także zbyt twarda woda, bardzo niska wilgotność powietrza oraz predyspozycje organizmu – zbyt mała produkcja substancji nawilżających i natłuszczających. Ten rodzaj łupieżu może być wywoływany także przez grzyby drożdżakowe. Ten rodzaj łupieżu może przekształcić się z czasem w łupież tłusty. Leczenie opisywanych dolegliwości za pomocą drogeryjnych kosmetyków może okazać się nieskuteczne, a nawet pogłębić problem z uwagi na nadmierne wysuszenie naskórka. Dlatego też najlepszym rozwiązaniem będzie konsultacja dermatologiczna i indywidualne dobranie specjalistycznych środków do walki z łupieżem.
Łojotokowy problem — łupież tłusty
Ta odmiana łupieżu połączona jest z łojotokiem, który występuje zazwyczaj w obrębie owłosionej skóry głowy, ale nie tylko. Występuje także na plecach, dekoldzie, strefach między piersiami oraz na twarzy. Charakteryzuje się powstawaniem tłustych, żółtych, mocno przylegających do skóry łusek. Chorobie może towarzyszyć stan zapalny, świąd i nawracające infekcje. W skrajnych przypadkach łupież tłusty może prowadzić do nieodwracalnego przerzedzenia włosów. Dlatego ważne jest szybkie działanie i zastosowanie odpowiednio dobranej kuracji. W leczeniu łupieżu tłustego stosuje się środki przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne. Tłusty i suchy łupież mogą występować naprzemiennie.
Łupież pstry – nie tylko na głowie?
Łupież pstry to choroba skóry wywoływana przez drożdżaki (grzyby z gatunku Malassezia). Zmiany chorobowe powstają na całym ciele. Charakteryzują się powstawaniem brunatnych i żółtawych plam z łuszczącą się strukturą zewnętrzną. Najczęstszy obszar ich występowania to plecy, klatka piersiowa i kark. Łupież pstry może powodować odbarwienia skóry. Cierpią na niego zwłaszcza osoby zakażone HIV, biorcy przeszczepów. W grupie ryzyka są również osoby otyłe, borykające się z problemem nadmiernej potliwości. Aby zminimalizować ryzyko powstania zmian chorobowych należy zwracać szczególną uwagę na codzienną higienę oraz nosić przewiewną i przyjazną skórze odzież. Łupież pstry zaliczany jest do chorób przewlekłych. Najczęściej nawrót choroby przypada na okres letni.
Łupież a wirus opryszczki
Istnieje również taka odmiana łupieżu, która najprawdopodobniej wywoływana jest przez wirusy opryszczki, ale duże znaczenie odgrywają predyspozycje genetyczne. Zmiany chorobowe najczęściej pojawiają się w okresie jesienno-zimowym. Przybierają postać czerwonej lub bladoróżowej blaszki z łuszczącą się zmianą w środkowej części. Mogą one rozsiewać się, tworząc kolejne plamki o podobnej strukturze. Ta odmiana choroby nazywana jest łupieżem różowym Giberta. Dotyka głównie osoby młode. Ustępuje zazwyczaj po koło 4 do 6 tygodni i ma łagodny przebieg. Łupieżem różowym nie można się zarazić przez sam kontakt z osobą chorą. Czynnikiem zakażającym jest wirus opryszczki, ale nie u każdego wywoła on tę chorobę.
Atopowcy podatni na łupież biały
U osób cierpiących na atopowe zapalnie skóry może występować łupież biały. Ta odmiana pojawia się na obszarach skóry nieowłosionej (zazwyczaj na twarzy, rękach i nogach). Ogniska chorobowe najczęściej powstają w miejscach, w których wcześniej widniały zmiany o podłożu atopowego zapalenia skóry. Łupież biały przybiera postać odbarwionych plam. Najczęściej występuje u dzieci.
Męska odmiana?
Łupież rumieniowy najczęściej występuje u mężczyzn. Nie obejmuje skóry głowy. Najczęściej zmiany chorobowe obejmują pachwiny, przestrzenie międzypalcowe stóp, fałdy skórne. Przybiera postać rumieniowych i łuszczących się ognisk zapalnych. Może być mylony z grzybicą międzypalcową. Nie wywołuje jednak żadnych dodatkowych dolegliwości. Istnieje możliwość przeniesienia choroby na drugą osobę, ale zakażalność jest niewielka. Leczenie najczęściej polega na zastosowaniu odpowiednio dobranego antybiotyku. Miejscowo stosuje się również leki przeciwgrzybiczne, które mogą zapobiegać nawrotom choroby. Ta postać łupieżu często występuje u osób chorych na cukrzycę.
Łupież czerwony mieszkowy
To choroba o niejasnym pochodzeniu. Występuje zarówno u dzieci, młodzieży, jak i osób dorosłych. Skłonności do występowania łupieżu czerwonego mieszkowego mogą być dziedziczone. Objawem tej choroby jest występowanie na skórze rogowaciejących grudek przymieszkowych oraz rumieni o barwie pomarańczowo-czerwonej. Wraz z rozwojem choroby zajmowane są coraz większe obszary skóry. Jest to choroba przewlekła, często wieloletnia.
Domowe sposoby na łupież
Każda niepokojąca zmiana skórna wymaga konsultacji lekarskiej. Tylko szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia daje szansę na bezpowrotne zwycięstwo nad chorobą. Łupież w klasycznej postaci dotyka znaczną część populacji. Kosmetyki dedykowane do zwalczania tego schorzenia dostępne w drogeriach mogą przynieść jednak więcej szkody, niż pożytku. Często w ich składzie znajdziemy substancje, które mogą dodatkowo wysuszać skórę i zaostrzać przebieg choroby. Dlatego też dobrym pomysłem są domowe płukanki, które z łatwością przygotujemy samemu. Do tego celu wystarczy szklanka wody i dwie łyżki octu jabłkowego. Płukankę należy stosować po umyciu włosów. Można również stosować ją w formie wcierki, pozostawić na skórze głowy kilka minut, a następnie spłukać.
Podobne działanie wykazuje dodatek soku z cytryny. Przeciwłupieżową płukankę przygotujesz także z pokrzywy. Susz jest do kupienia niemal w każdej aptece i dobrym sklepie oferujących zdrową żywność. Napar z pokrzywy należy przygotować według instrukcji podanej przez producenta na opakowaniu, ostudzić, a następnie spłukać nim włosy przed zastosowaniem szamponu. W walce z łupieżem sprawdza się także olej rycynowy. Kilka kropli należy wetrzeć w skórę głowy, owinąć ręcznikiem i pozostawić na około pół godziny. Po tym czasie dokładnie spłukać. Uciążliwe swędzenie i pieczenie towarzyszące często występowaniu zmian chorobowych złagodzi sok z aloesu. Można także przykładać na skórę głowy świeże liście tej rośliny.
Łupież to przypadłość, która dotyka znacznej części populacji. Występuje jednak w kilku odmianach, które różnią się od siebie przede wszystkim przebiegiem choroby oraz czynnikiem ją wywołującym. Dlatego też często domowe sposoby walki z łupieżem mogą nie wystarczyć. W przypadku zaostrzenia objawów należy niezwłocznie skonsultować się z dermatologiem. Prawidłowo dobrana kuracja wymaga wnikliwego wywiadu lekarskiego i przeprowadzenia odpowiednich badań. Tylko w ten sposób możemy na zawsze pożegnać się z łupieżem i zminimalizować ryzyko nawrotów.