Sok z aloesu stosuje się od tysięcy lat w medycynie naturalnej. Substancja wykazuje szerokie działanie zewnętrzne i wewnętrzne, dzięki czemu wspiera leczenie wielu jednostek chorobowych. Jakie są właściwości soku z aloesu? Jak i kiedy go stosować?
Sok z aloesu – z czego powstaje?
Sok z aloesu jest pozyskiwany z liści rośliny o tej samej nazwie. Aloes rośnie głównie na Półwyspie Arabskim oraz w Afryce, jednak z powodzeniem można uprawiać go w szklarniach na całym świecie. W Polsce często spotyka się aloes w domach, gdzie uprawia się go jako roślinę doniczkową. We wnętrzu grubych i mięsistych liści znajduje się miąższ o konsystencji galarety – to właśnie z niego pozyskuje się sok, który jest najcenniejszą częścią aloesu.
Sok z aloesu – właściwości zdrowotne
Co zawiera sok z aloesu? Sok pozyskiwany z liści aloesu posiada szereg właściwości zdrowotnych, dzięki licznym związkom odżywczym, witaminom i minerałom. W soku znajdują się polisacharydy, które zapewniają prawidłowe odżywianie stawów, mózgu, układu nerwowego i skóry. Ponadto obecność polisacharydów wspiera funkcjonowanie układu odpornościowego. Sok z aloesu dostarcza również aminokwasów, które umożliwiają metabolizowanie białka, oraz błonnika, który reguluje funkcjonowanie układu pokarmowego. Co więcej, sok aloesowy jest źródłem witamin z grupy B, witamin A, C, E, kwasu foliowego, wapnia, magnezu, cynku, selenu i chromu.
[related-post]
Sok z aloesu – działanie i zastosowanie wewnętrzne
Sok z aloesu (polecam w 100 % naturalny sok z liścia z Hiszpanii firmy Aloeq) można stosować wewnętrznie. Picie soku z aloesu wspiera funkcjonowanie układu pokarmowego i reguluje przemianę materii. Jego właściwości pomagają utrzymać pH żołądka na prawidłowym poziomie, co sprawia, że sok jest polecany w czasie leczenia wrzodów żołądka, stanów zapalnych jelit oraz zatruć pokarmowych i zakażeń rotawirusami. Można również stosować sok z aloesu na odchudzanie – choć sok pobudza apetyt, zwiększa również produkcję soków trawiennych, które przyśpieszają tempo trawienia pokarmów. Ze względu na obecność błonnika i lekkie działanie przeczyszczające, aloesowy sok jest odpowiedni do leczenia zaparć. Preparat sprawia, że kosmki jelitowe działają sprawniej i umożliwiają wchłanianie większej ilości substancji odżywczych.
Co daje sok z aloesu, jeżeli chodzi o nerki, wątrobę i skórę? Picie soku aloesowego wspomagaj procesy usuwania toksyn i oczyszczania organizmu. Sok wchłania szkodliwe związki, które są usuwane z jelita grubego. Dzięki temu poprawia się odporność organizmu, a układ immunologiczny walczy z drobnoustrojami ze zwiększoną siłą. Ponadto aloes stosowany wewnętrznie w postaci soku wykazuje pozytywny wpływ na pracę układu krwionośnego i na obniżenie poziomu złego cholesterolu we krwi.
Sok z aloesu – zastosowanie zewnętrzne
Stosowanie zewnętrzne soku z aloesu jest polecane w celu wspomagania procesów regeneracji skóry i przyśpieszenie gojenia się ran. Sok łagodzi również podrażnienia, przywraca prawidłowe pH skóry oraz nawilża cerę. Stosowany na skórę głowy stymuluje porost włosów i wzmacnia kosmyki. Sok aloesowy można wykorzystać również do łagodzenia swędzenia po ukąszeniach owadów oraz do przygotowywania płukanek na stany zapalne w obrębie jamy ustnej.
Sok z aloesu – dawkowanie
Sok aloesowy na skórę stosuje się do przecierania twarzy oraz jako lek na różnego rodzaju zmiany. W nierozcieńczonej postaci sprawdzi się jako preparat na przykładania ran, a po rozcieńczeniu z wodą – zastąpi tonik lub płukankę do włosów. Zewnętrznie stosuje się rok minimum 2 razy dziennie w ilości umożliwiającej posmarowanie miejsc zmienionych chorobowo, przemycie twarzy lub wykonanie płukanki.
Aloes do picia rozcieńczony sokiem cytrusowym lub wodą stosuje się w ilość 1,5 szklanki na dobę w 3 porcjach. Jeżeli pije się sok w czystej postaci, przyjmuje się go w ilości 50 ml dziennie na godzinę przed posiłkiem.
Sok z aloesu – przeciwwskazania
Dla kogo sok z aloesu jest odpowiedni? Sok aloesowy jest substancją w pełni naturalną, dlatego większość osób może stosować ją bez żadnych ograniczeń. Wyjątek stanowią chorzy na cukrzycę, osoby cierpiące na hemoroidy, małe dzieci oraz kobiety ciężarne i karmiące piersią.
