Kombucha w medycynie naturalnej jest stosowna od ponad 2000 lat. Jej właściwości zdrowotne zostały szeroko opisane, dzięki czemu jej popularność jest coraz większa. Czym jest kombucha? Jakie jest jej działanie?
Kombucha – co to jest?
Kombucha, inaczej kombucza, jest napojem, który powstaje w wyniku fermentacji herbaty z jednolitą kulturą bakterii i drożdży. Kulturę używaną do fermentacji często określa się mianem grzyba herbacianego lub grzyba japońskiego. Grzyb wygląda jak galaretka w mlecznobiałym kolorze i dopasowuje się kształtem do naczynia z herbatą, w którym się znajduje. Dzięki fermentacji rozpoczętej przez grzyba, w napoju pojawiają się związki bioaktywne, mające korzystny wpływ na zdrowie.
Kombucha – właściwości zdrowotne
Herbata kombucha dostarcza wielu witamin, enzymów i kwasów organicznych.. Zawiera żywe kultury bakterii, dzięki którym zastępuje probiotyki dostępne w aptekach. Napój jest bogatym źródłem witaminy C, witamin z grupy B, polifenoli, soli mineralnych oraz kwasów: foliowego, octowego, mlekowego, glukonowego, glukuronowego, jabłkowego, węglowego, szczawiowego i nukleinowych.
[related-post]
Kombucha(napój herbaciany) – działanie
Niekiedy można spotkać się z opiniami, że kombucha jest panaceum na wszystkie dolegliwości. W rzeczywistości tak nie jest, jednak napój uzyskiwany dzięki fermentacji grzybka japońskiego ma pozytywny wpływ na funkcjonowanie wielu narządów i układu odpornościowego.
Napój herbaciany wykazuje działanie detoksykacyjne, co sprawia, że wspiera pracę wątroby oraz poprawia stan skóry. Dzięki codziennemu piciu napoju, zmniejsza się negatywny wpływ stresu na organizm i reguluje się pracę jelit. Gospodarka tłuszczowa i wchłanianie węglowodanów wracają do normy, co chroni przed pojawieniem się chorób układu krwionośnego i cukrzycy.
Herbata z grzybem kombucha jest stosowana w profilaktyce nowotworowej. Związki polifenolowe hamują namnażanie komórek rakowych, powstawanie przerzutów i pojawianie się mutacji odpowiedzialnych za nowotworzenie. Co więcej, grzyb japoński wspiera obumieranie (apoptozę) komórek nowotworów złośliwych. Opisano również korzystny wpływ kombuchy na stawy – stany zapalne w obrębie stawów zmniejszają się, gdy codziennie pije się herbatę z grzybem japońskim.
Stosowanie kombuchy pomaga w walce z grzybicą układu pokarmowego i grzybicą skóry głowy spowodowaną przez Microsporum canis. Ponadto herbata zwalcza większość bakterii gram dodatnich i gram ujemnych, a kwas octowy w kombuczy zabija gronkowca złocistego, bakterie E.coli, pałeczki ropy błękitnej oraz salmonellę i pałeczki Shigella, odpowiedzialne za poważne zakażenia układu pokarmowego.
Kombucha – jak przygotować?
Przepis na kombucha:
– 2 litry wrzątku,
– 160 g cukru białego,
– 2 łyżeczki herbaty liściastej czarnej.
– 200 ml kombuchy,
– dodatkowo do przygotowania kombuchy po raz pierwszy: 2 łyżeczki octu winnego.
Zagotować wodę, zaparzyć herbatę w szklanym lub porcelanowym dzbanku. Dodać cukier i mieszać do całkowitego rozpuszczenia. Ostudzić herbatę do temperatury pokojowej, odcedzić liście. Następnie dodać grzyb i ocet winny lub wykorzystać grzyba z poprzedniej fermentacji (z pominięciem octu). Dzbanek przykryć gazą lub ścierką i przymocować gumką.
Dzbanek z kombucha przechowywać w ciepłym, nienasłonecznionym miejscu w temperaturze około 23-28 stopni Celsjusza. Napój jest gotowy po 7-10 dniach. Do przygotowania kolejnej kombuchy pozostawić 200-250 ml napoju.
Napój herbaciany można również kupić w internecie. Mi bardzo odpowiada marka Kapitan Kombucha
Kombucha – dawkowanie
Jeżeli chodzi o herbatę kombucha, efekty jej stosowania są zadowalające, gdy nie przekracza się zalecanych dawek dziennych napoju. Aby kombucha pozytywnie wpływała na zdrowie, powinno się pić od 50 do 100 ml herbaty z grzyba japońskiego.
Kombucha – skutki uboczne
Przedawkowanie kombuchy może powodować szereg skutków ubocznych. Wśród najczęstszych wymienia się nudności, bóle brzucha, głowy i szyi oraz wymioty. Rzadziej pojawia się wysypka i alergia skórna. Do najpoważniejszych skutków ubocznych należą: kwasica mleczanowa, żółtaczka, będąca wynikiem uszkodzeń wątroby, oraz ostra niewydolność nerek.